Historia Wyspa Korcula: Marco Polo i Korcula przez dr. Zivan Filippi

13 wieku był czas, kiedy w Europie żyli w ciągłym konflikcie między miasta-państwa, które były wciąż zajęte wypraw krzyżowych. To był czas, kiedy wielu armie przejście europejskiej ziemi, niszcząc obcych miast i zabijając ich mieszkańców. Był to czas złych warunków życia, kiedy żywność i odzież brakowało, a gdy mieszkańców Europy nie wie zbyt wiele o surowcach i umiejętności rolniczych. Oni nie mieli wiedzy o węgiel, olej, papier, proch strzelniczy, kompasy, kawa, ziemniaki, kukurydza, pomidory, tytoń ... wszystkie rzeczy, bez których życie współczesnego człowieka wydaje się nie do pomyślenia.

Ale gdy brak stabilności politycznej i ekonomicznej biedy były ograniczenia życia przeciętnego Europejczyka, redukując je do czystej przetrwanie, stabilność Kościoła katolickiego - mimo wszystkich walk dynastycznych i sztywność doktryner, często niebezpieczne konsekwencje - w tym samym czasie otworzył mu duchowej perspektywy, dając nadzieję i ustanawiające strukturalne podstawy rozwoju kulturalnego. To był czas z najwspanialszych gotyckim budynku, jak np. katedra w Chartres, który rozpoczął się w 1294 roku, z Reims w 1210, Salisbury, wzniesiony w 1220 roku. Jednym z najważniejszych wydarzeń politycznych było ogłoszenie Rudolf dla cesarza, któremu udało się szerzyć wpływy Habsburgów w Austrii, tworząc tym samym podstawy państwa, które przez następne pięć wieków, stanowią bastion Europejskiej kultury.

W grę - materialnych i duchowych, przemocy i pojednania, mieszanina świadomości i snu - wyjątkowe miejsce miał się odbyć w tym małym włoskim miasteczku w stanie, o nazwie Wenecja. Zbudowany na archipelagu wyspy, w pobliżu lądu, wyglądało to jak zaczarowany wizji wschodzących, takich jak Aphrodite od Morza Adriatyckiego. Jednak Wenecja nie było objawienie. Zbudowany z kamienia w stylu wspaniały średniowieczu z Bizancjum podkreślał elementy i połączone siecią kanałów i mostów, objawia się moc i siła handlu morskiego, rozprzestrzeniania jego wpływu na powierzchni wodnego Adriatyku i ponad do Morza Śródziemnego w miarę Konstantynopolu, który wpadł w jego ręce w 1202 roku.

Miasta i wyspy Korcula był niezabezpieczony, a nawet byli tacy, którzy walczyli o to w tym czasie ze względu na jego strategiczne położenie na morskich szlaków handlowych, a także ze względu na geograficzne konfiguracji co czyni go idealnym do schronienia statków wojennych i handlowych galery. Z tych powodów Korcula mało prawdopodobne, aby uciec przed potężnym ramieniem Wenecji. Ludności chorwackiej wyspy i miasta Korčula starał się oprzeć intencjami Republiki Wenecji. W celu utrudnienia weneckiego planów i chronić ich społeczności wyspy, Korculans przyjęły wspólny statut w 1214. To ustawa, najstarszy dokument prawny w tej części Europy, skodyfikowany przez całe życie miasta i wyspy, a wielu jego dekrety, dać przykład Europejskiej proporcje. Liczne dekrety dotyczące prawa morskiego, zniesienie niewolnictwa, ochrony środowiska itp. świadkiem na wysokim poziomie politycznym i kulturalnym w Korcula w tym czasie, choć żył jak inne miasta Dalmacji, w 13 wieku, jak również, w zagrożenie ze względu na skąpy apetyty potężne siły wokół niego. Statut Korcula Korcula chronione od autorytarnych rządów w Wenecji, ale jednocześnie oferowane Korcula weneckie ochrony z innych możliwych agresorów, ponieważ chciał kontynuować jego względnej zamożności, zwłaszcza w przemyśle stoczniowym, obróbka kamieni i wysyłki. Obywatel Korcula, choć pod jarzmem i ochrony Wenecja może straży jego praw i stylu życia, od świata zewnętrznego ze względu na prawne kodeks, ale chciał spojrzeć poza granice i granice zachodniej metafizyki, a on zaczął szerszego jego aspiracji do podjęcia w świecie zewnętrznym, do realizacji swojego marzenia o lepszej przyszłości. Jego żaglowców odważył się w poszukiwaniu nieznanych i, ze względu na ich męskiej przemocy zaorane bruzdy Morza Śródziemnego, podczas gdy obywatel pozostawał w łonie matki bezpiecznego jego jądro miasta i jego pola chłopskie. Bruzda Sea, bruzda dziedzinie, i bruzdy, jak linia jego pisarstwa, spawane w statucie Korcula, orkisz dla obywateli Korcula szansę na cudowną radość istnienia.

Wśród zagrożeń związanych z europejskim bezpieczeństwem, Korcula, albo siłą lub dobrowolnie, przyjmuje poprzedniego księcia Dubrownik, Marsilie Zorzi, szlachcic wenecki, jako książę w 1254. W tym samym roku urodził się Marko Polo.

Rodzina Polo jest znacznie przestrzegane w Korcula, mieszkający od wieków overr w mieście Korcula. To na przestrzeni lat wielu stoczniowców, kowali, kamieniarzy, kupców, kapłanów i notariusze. Marko ojciec Nikoli i Mate wujek założył swoje placówki handlowe w Korcula i członków rodziny Polo były strażnikami murów wokół miasta Korcula. Ale, na umiejętne rzemieślników Nikola i Mate, Korcula był tylko punkt wyjścia ich handlu oraz na ich życie przygód. Ojciec Marko i wujka wnikały głęboko w Azji. Wznieśli wieżę i założyli własne placówki handlowe w mieście Sudac na Krymie. Mieli swoje główne centrum handlu w Konstantynopolu, do którego wielu przedsiębiorców Korcula i stocznie były podróże i przez jakiś czas żyli tam. Mate i Nikola Polo sprzedawane z powodzeniem z Persami. Zostali powiadomieni o tajniki, które doprowadziły do ​​Syrii i Iraku aż do wybrzeży Zatoki Perskiej. Wiedzieli także obszary, w których cenne ostrygi perła mogła być znaleziona. Gdziekolwiek się odważył zostały one wykonane mile widziane jako ludzi "szlachetny, mądry i rozsądny". Wiedzieli, że drogi, które doprowadziły do ​​przedsiębiorstw handlowych w południowej Syberii. Mieli kontakty handlowe z dostojników różnych ludów tatarskich, i dotarł na dwór Wielkiego Kubilaj-chan w Chinach. Oni zaczęli swoją podróż przed Marko Polo urodził. Sukces kupców Korcula poczucie bezpieczeństwa w ich wielowiekowej gleby rodzimej Korcula, opuścili swoje rodziny i jeszcze nienarodzonego syna Marko, ponieważ patrząc w kierunku Dalekiego Wschodu szukają tam na realizację ich marzeń o bogatym życiu. Ich pomysły utrwalania kultury struktur Zachodu i Wschodu również ogłoszone los syna Nikola jest, Marko Polo, od dnia jego narodzin.

Marko osiągnąć zwykle edukacji młodego szlachcica w jego wieku. Nauczył się wiele o klasycznych pisarzy, zrozumiał tekst Biblii i wiedział podstawowych teologii Kościoła rzymsko-katolickiego. Mówił Francji i Włoch, a zwłaszcza słownictwo zawodowe, a było zręcznym w prowadzenie ksiąg firmy. Kościół Książki i piosenki w Chorwacji od czasu Marko zostały zachowane w Korcula, i to jest najbardziej prawdopodobne, że Marko znał język chorwacki używany przez mieszkańców Korcula. Ta wiedza miała pomóc mu bardzo, kiedy podróżował z ojcem i stryjem w południowej Rosji, a następnie zamieszkane przez plemiona słowiańskie i pod tatarskim panowaniem. Języków europejskich, które Marko nauczyłem się w młodości miał być podstawą dla rozwoju swoich talentów poliglota, gdy zetknął się, w krajach Dalekiego Wschodu, z Chin, to także nauczył się pomyślnie.

Korcula pierwszy miał na biskupa w 1300, co przyczyniło się znacznie do pisania i konserwacji materiałów archiwalnych, zarówno Kościół jak i świeckiej, i kilka dobrze znanych rodzin przechowywane własnych archiwów. Tak więc, zawsze bogate tradycje Korcula przekazywane ustnie, otrzymał również pisemne poparcie dla zachowania pamięci zbiorowej komunalnych, dając tym samym początek zdolnych ludzi gotowych na przygody ciała i ducha w odległych światów.

Najstarszy pisemny dokument, w którym rodzina Polo jest wymieniona jest darowizny z dnia 14 marca 1400. Ówczesny książę Korcula, Mihajlo Musi i trzy Korcula sędziów wpłat do pewnego Joannis budynku w dzielnicy miasta po wschodniej stronie, w pobliżu domu Bogavaz Dupolo. Jest to dokładna lokalizacja obecnych "wieży Marko Polo", z którego widać wyraźnie wszystkie Peljesac Channel; trasy statków handlowych z czasów Greckiej do dnia dzisiejszego.

Nieco starszego dokumentu, z 1430 r., mówi o życiu i pracy członków rodziny Polo w Korcula w 13 wieku, głównie z udziałem wielowiekowej tradycji budowania Korcula stylu drewnianych łodziach, dobrze znane w całej Śródziemnego. Dokument znajduje się w prywatnym archiwum rodziny Kapor w Korcula. W tym, Mate Polo dotyczy wspólnoty Korcula za kawałek ziemi na jego statek-stoczni, w pobliżu miejsca, gdzie jego dziadkowie byli budowy łodzi. Ten dokument jest konkretnych dowodów, że polo mieszkali w Korcula i budowy łodzi, zanim jeszcze Marko Polo żyje. Stoczni Korcula znajdowały się zarówno na wschodnim i zachodnim wybrzeżu w sąsiedztwie średniowiecznego miasta warownego. W ten sposób, stoczniowców, pracujących w pobliżu murów miasta i życia w nich, byli w stanie bronić swojego miasta w przypadku ataku wroga. Na liście wspomnieć, budowniczowie okrętów w 1594 roku, znajduje się 16 statków Wright z rodziny Polo, w 1810 listy, 22. Z prawnego przypadku 1778, dowiadujemy się, że nazwisko właściciela stoczni, w dzielnicy wschodniej był Marko Depolo. W umiejętności budowy statków, jak również własności stoczni, były przejścia z pokolenia na pokolenie, z ojca na syna, różnych rodzin przez wieki za pomocą tej samej działki, na potrzeby swoich warsztatach. Jak wynika z rejestru gruntów mapy ubiegłego wieku, a od zdjęcia eksponowane w Muzeum Miejskim, które Mihovil Depolo, syn Nikola jest, (1864-1943) był właścicielem jednego z większych stoczni po wschodniej stronie ("Borak "), i że Lovro Depolo (1853-1943) był właścicielem największych stoczni wszystkim w zachodniej części miasta Korcula (" Św. Nikola ").

Korculans nie tylko wybitne budowniczowie okrętów, ale także doświadczonych marynarzy. Oni celował także w dobrych wojowników w wielu bitwach morskich, wśród nich członkowie rodziny Depolo. Materiały archiwalne i wspomnienia potwierdzają, że książę Korcula, Andrea Zane, w 1584 roku, powierzono m.in. Jerolim, Pavle i Nikola Polo, ze znalezieniem ekipy do udziału miasta Korcula w jednej z bitew morskich.

Materiałów archiwalnych dotyczących Korcula ujawnia także bogate życie religijne Korcul ludzi szczególnie godny uwagi w zakładaniu i regularne działalności bractwa. Te oferowane do różnych grup należących do konkretnych rzemiosła, duchowym schronieniem i miejscem odpoczynku od co dzień ciężkiej pracy. Tak jak inni, Polo mieszkał intensywne życie religijne. Biskup Vinzenza, Mihovil Priuli wydane karty w dniu 28 stycznia 1603, do powstania bractwa św Michael (Sveti Mihovil). Wśród założycieli, zostały wymienione nazwiska Pavle, Marko, Jakov, synowie Dominik De-Polo i Vicko i Ivan, synowie Nikola De-Polo. Nazwa Franciszkanów prokuratora (przedstawiciela), Marko de Polo, został wpisany na jabłko srebrny krzyż wykonywania należących do klasztoru Franciszkanów założony na wyspie Badija, w pobliżu Korcula. Krzyż był dziełem Sibenik złotnik, Dobrosevic, którego nazwa została również wpisana na jej temat. Obraz zmienia św Anny w kościele Wszystkich Świętych, pochodzący z początku 17 wieku, odkrywa w tekście na jego podstawie, że obraz był dar Vinzentie de Polo, prezbitera Marko de Polo i innych.

Jeśli spacer po cmentarzu Korcula możemy zobaczyć liczne groby rodziny Depolo, poczynając od założenia cmentarza do dnia dzisiejszego. Najlepszy jej piękno jest w skarbcu rodziny Nikola i Rosa Depolo od 1891 roku.

Nazwisko Polo pochodzi od Pavao nazwę. Pierwsza wzmianka w chorwacki formie Paulovic (Pavlović), a następnie w łacińskiej formie De Paulis, Venetian Di Polo, a potem pozostaje tylko Depolo. Najwcześniej wspomniane średniowieczne System Identyfikacji było imię i, obok niego, dodatki, w których określono konkretnej osoby, odróżniając go od innych o tej samej nazwie. Nazwiska pojawiły się dopiero, gdy jeden z dodatków do nazwy stała się dziedziczna. Potwierdzeniem tej zasady, i że w przypadku, gdy nazwisko Polo pochodzi od imienia Paulus (Pavao), znajduje się w poniższym przykładzie. Notariusza, Jakov Giricic, sporządził testament na statku-builder Paulus (Pavao) w Korcula 1 lutego 1565 roku. Jego nazwisko nie jest wymienione, tylko jego imię. Oryginał, który jest obecnie przechowywany w Muzeum Historycznym w Dubrowniku. Jak wynika z innych dokumentów pisanych po powiedział, że będzie (umów, testamentów i rejestrów), że synowie spadkodawca nosił stały nazwisko, De Paulis. Wnuk będzie-maker, Nikola nosi nazwisko Di Paulo, a wielki wnuków, Ivan i Vicko, którą znajdujemy wśród założycieli Bractwa św Michael, noszą nazwisko De Polo.

Częste korzystanie z nazwiska w formie chorwacki Paulovic (Pavlović) wynika z przeglądu rejestrów pomiędzy 16 i 18 wiekiem. Jest to ostatni raz wymienione na 02 lutego 1747, kiedy Margarita, córka Iwana Paulovich i Vica Foretich, urodził. Forma Depolo nazwisko stało się powszechne z narodzinami Mihovil, syn Marko i Palma, 18 czerwca 1771 roku. Od tego czasu zostały wymienione wyłącznie w tej postaci. Jest to ciekawy przypadek z braci Marko i Andrija, z których każdy korzysta z innej formy nazwiska. Umowa zawarta w 1525 roku, pomiędzy Korcula budowniczy, Marko Pavlovic i Korcula kapitularz, że Marko zobowiązał się do ukończenia budowy północnej nawy katedry w Korcula. Jednak zmarł w trakcie budowy w 1532 roku, a jego brat, ksiądz Andrija, pod nazwiskiem De Paulis został ogłoszony opiekunem swoich dzieci.

712 osób o nazwisku Polo-Depolo urodzonych w latach 1583 i 1946 roku. Domenego di Polo, boga-ojca przy chrzcie Vinzenza Ismaelis w dniu 26 czerwca 1583, pojawia się na pierwszej stronie pierwszego rejestru urodzeń w Korcula. Najbardziej imponujące badania ekspansji nazwisko Polo-Depolo jest lista prawdopodobieństw ("Gastaldi") bractwa św Roko, założona w dniu 16 sierpnia 1575. Przegląd archiwum miasta Dalmacji-społeczności ujawnia, że ​​członkowie rodziny Polo, później Depolo, mieszkali stale w mieście Korcula wieków.

W odniesieniu do włoskiej literatury fachowej, najczęściej opinia, że ​​rodzina Polo pochodzi z Dalmacji. Takie twierdzenie jest dowodem w kronice rękopis o historii weneckiej obejmujące historii Wenecji, od jego początku aż do 1446, a także w książce Le vite dei Dogi (Życie na Książąt), opublikowane w Wenecji w 1522 roku. Ta sama teza jest nauczana w późniejszej literaturze włoskiej, jak na przykład biografia universale antica e moderna z 1882 roku i Storia di Venezia z 1848 roku.

Obecnie istnieje Depolos mieszkających poza Korcula - Dubrovnik, Split, Rijeka, Zagrzeb, Ateny, Ismir, Nowa Zelandia, USA, Chile i Argentyny. Wszystkie one pochodzą od Korcula i mają powiązania rodzinne z rodziną Korcula.

Wszystkie wymienione fakty prowadzą do wniosku, że Korcula to miasto z rodziny Polo - Paulovic (Pavlović) - De Polo - Di Polo - Depolo g nieprzerwanie w okresie od 13 wieku, i zgodnie z tradycją słowną nawet dużo wcześniej, aż do dnia dzisiejszego. Jednocześnie Korcula to miasto, z którego wielu członków tej rodziny już do innych miast i innych krajach. Niektóre z nich wrócić i niektórzy z nich spędzają całe swoje życie w nowym środowisku. Jeżeli powyższe dokumenty w formie pisemnej, zwłaszcza tych, drukowane w Wenecji, powiedzieć wyraźnie, że rodzina Marko Polo pochodzi z Dalmacji, wszystkie dostępne źródła historyczne potwierdzają, że Korcula jest, bez wątpienia, miasta pochodzenia z rodziny o nazwie POLO - DEPOLO.

Wielowiekowej tradycji ustnej - przekazywana ustnie w pieśni, przysłowia, opowieści, legend - łączy Marko Polo i Korcula, w rozwoju piśmie, organizacja władzy, edukacji i kultury. To miejsce odstępuje stopniowo pisemne dowody w postaci archiwa, manuskrypty, umowy, aktu darowizny, rejestru urodzeń, zgonów i małżeństw, a w ostatnim czasie, w postaci dzieł literackich. Tak więc legenda Marko Polo rozszerza coraz bardziej i coraz bardziej jest przejęty przez media wizualne i pisemne: programy telewizyjne, ekspertów i popularnych czasopism, recenzji turystycznych i lektury całego świata. Marko Polo i Korcula się nieodłączną parą strukturalnych, w którym każdy biegun wzbogaca i uszlachetnia innych.

Marko Polo i Korcula przez dr. Zivan Filippi Korcula i rodziny Polo.